YARGITAY 9. HUKUK DAİRESİ

Tarih: 19.03.2019 Esas: 2015/34989 Karar: 2019/6167

İşçilik Alacakları – 08.00-20.00 ve 20.00-08.00 İkili Vardiya Sisteminde Fazla Çalışma Ücreti Alacağı Hesabı

Özet:

Davacı, ikili vardiya sistemi ile iki gün 08.00-20.00, iki gün izin ve iki gün 20.00-08.00 şeklinde çalıştığını iddia ederek fazla çalışma ücreti talebinde bulunmuş, Mahkemece bilirkişi raporuna itibarla fazla çalışma ücretine hükmedilmişse de, bilirkişinin hatalı şekilde fazla çalışma ücreti hesapladığı görülmüştür. Davacının izah ettiği ve ispatladığı çalışma şekline göre, her hafta fiilen iki gün gece ve iki gün gündüz çalışılmaktadır. Vardiyalar 08.00-20.00 ve 20.00-08.00 şeklinde olup, bu çalışma sistemine göre haftalık çalışma süresi 42 saat olmaktadır. Ancak haftada iki gün gece çalışması olduğundan 20.00-08.00 saatleri arasında 12 saatlik çalışmada 1,5 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde 10,5 saat çalışma yapıldığı ve 7,5 saat normal çalışma düşüldüğünde 3 saat fazla çalışma olduğu anlaşılmaktadır.  

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI 

A) Davacı İsteminin Özeti:

Davacı vekili, müvekkilinin 15/05/2006-15/08/2013 tarihleri arasında davalı şirket nezdinde depo sorumlusu olarak aylık net 2.100,00 TL ücret ile çalıştığını, iş akdinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini, vardiyalı çalışma sistemi uygulandığını, ulusal bayram ve genel tatillerde çalıştığını, 30 günlük yıllık izin hakkının kullandırılmadığını ve ücretlerinin eksik ödendiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ücret, fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile yıllık izin ücretinin davalıdan tahsilini istemiştir.

B) Davalı Cevabının Özeti:

Davalı vekili, davacının aylık net 1.700,00 TL ücret aldığını, yıllık izinlerini kullandığını, fazla çalışma ve genel tatil ücreti taleplerinin sabit olmadığını ve zamanaşımına uğradığını, iş akdinin devamsızlık nedeni ile haklı nedenle feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.

C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:

Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

D) Temyiz:

Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.

E) Gerekçe:

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Davacı, ikili vardiya sistemi ile iki gün 08.00-20.00, iki gün izin ve iki gün 20.00-08.00 şeklinde çalıştığını iddia ederek fazla çalışma ücreti talebinde bulunmuş, Mahkemece bilirkişi raporuna itibarla fazla çalışma ücretine hükmedilmişse de, bilirkişinin hatalı şekilde fazla çalışma ücreti hesapladığı görülmüştür.

Davacının izah ettiği ve ispatladığı çalışma şekline göre, her hafta fiilen iki gün gece ve iki gün gündüz çalışılmaktadır. Vardiyalar 08.00-20.00 ve 20.00-08.00 şeklinde olup, bu çalışma sistemine göre haftalık çalışma süresi 42 saat olmaktadır. Ancak haftada iki gün gece çalışması olduğundan 20.00-08.00 saatleri arasında 12 saatlik çalışmada 1,5 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde 10,5 saat çalışma yapıldığı ve 7,5 saat normal çalışma düşüldüğünde 3 saat fazla çalışma olduğu anlaşılmaktadır. Başka bir deyişle, haftada iki günlük gece çalışmasında 6 saat fazla çalışma kabul edilerek sonuca gidilmelidir. Ayrıca bu çalışma sisteminde aylık gece çalışma gün sayısı 10 olmayıp, 8 gündür. Fazla çalışma ücretinin hesaplaması bu esasa göre haftalık 6 saat üzerinden yapılması gerekirken, davacının aylık 10 gün gece çalıştığının ve haftalık 8,75 saat fazla çalışma yaptığının kabulüyle karar verilmesi hatalıdır.

3-Davacının aylık fiili çalışma süresi 16 gündür. Buna göre davacının ulusal bayram ve genel tatil günlerinin 1/2’sinde çalıştığı kabul edilerek % 30 oranında takdiri indirim yapıldıktan sonra bulunan miktardan davacının çıkış bordrosunda tahakkuk ettirilen ve bankaya ödendiği anlaşılan net 170 TL’nin düşülerek karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.

F) Sonuç:

Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.