YARGITAY 9.HUKUK DAİRESİ
Tarih: 28.09.2004 Esas: 2003 / 23099 Karar: 2004 / 20821
İşçinin İmzalı Talebi ile Yıllık İzine Mahsuben 12 Günden Az Kullanılan İzinler Yıllık İzinden Sayılır.
Özet:
Dava, işçilik alacaklarının tahsili talebine ilişkindir. Mahkeme, davacı işçinin 12 günden az olan izinlerinin yıllık izinden sayılmayacağı gerekçesiyle yıllık izin ücretinin tahsiline karar vermiştir. Davacı işçinin izin taleplerine ilişkin belgelerde, bazı izinlerin mazeret izninden sayılması, bazılarının ise yıllık izinden mahsup edilmesi talep edilmiştir. Mazeret izinlerinin yıllık izinden mahsup edilmemesi doğrudur. Ancak yıllık iznin 12 günden az olarak kullanılmasına dair işçi tarafından imzalanan talepler üzerine verilen iznin yıllık izinden mahsup edilmesi gerekir.
Taraflar arasındaki, ihbar, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, ikramiye ile fazla mesai alacağının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 28.09.2004 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kâğıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat Ö.Ş. ile karşı taraf adına Avukat E.E. geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi fazla çalışma ücreti isteğinde bulunmuş, davalı işveren ise işyerinde yapılan fazla çalışmaların bordro karşılığı ödendiğini savunmuştur. Mahkemece mütalaasına başvurulan bilirkişi tarafından davacı tanıklarının anlatımlarına göre çalışılan tüm süre için fazla çalışma ücreti hesaplanmış, mahkemece istek doğrultusunda karar verilmiştir.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, dosya içinde bulunan bazı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti tahakkuku yer aldığına ve bu belge ihtirazi kayıtsız olarak imzalandığına göre, bu aylar için daha fazla çalışma yapıldığının ileri sürülmesi doğru olmaz.
Öte yandan dosyaya davacının işyerine gün içinde giriş çıkış saatlerini gösteren işyeri kayıtları ile haftalık puantaj kayıtlarının bir kısmı sunulduğu halde bu belgeler değerlendirilmeksizin salt davacı tanıkları anlatımlarına göre günlük çalışma saatlerinin belirlenmesi de hatalı olmuştur. Gerçekten ortada bu belgeler mevcut iken soyut nitelikteki ve bazı yönlerden birbiriyle tutarlı olmayan tanık beyanlarına göre sonuca gidilmesi doğru değildir.
Dosyada Bölge Çalışma Müdürlüğü’nün düzenlemiş olduğu tutanak mevcut ise de, tahkikat evrakının tamamı ile düzenlenen inceleme raporu bulunmamaktadır. Fazla çalışma olup olmadığı yönünden bu belgelerin tamamının da getirtilmesi ve mahkemece değerlendirmeye tabi tutulması da yerinde olur.
Son olarak belirtmek gerekir ki, işverence düzenlenen 2001 ve 2002 yıllarına ait fazla çalışma saatlerini gösteren belgede tahakkuku yer alan ödemenin fazla çalışma ücretine yönelik olduğu kabul edilmelidir. Zira tahakkuk belgesinde geçen ve ödeme evrakında yer alan miktar tamamen aynı olup, diğer işçilere de bu şekilde ödeme yapılmış olması, bu hususu doğrulamaktadır.
Yapılan bu açıklamalara göre, mahkemece gerekirse bilirkişiden ek rapor alınarak davacı işçiye ödenmemiş olan fazla çalışma ücretinin bulunup bulunmadığı belirlenmeli ve buna göre sonuca gidilmelidir. Eksik incelemeyle karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Mahkemece davacı işçinin kullandığı 12 günden az olan izinlerin, 1475 sayılı İş Kanunu’nun 52. maddesi uyarınca yıllık izinden sayılamayacağı gerekçesiyle istek konusu izin ücretine karar verilmiştir. Davacı işçinin imzasını taşıyan izin talep formlarında kaç gün izin kullanmak istediği belirtilmiş ve bu sürenin bazı belgelerde mazeret izninden sayılması hususu açıklanmış bazılarında ise yıllık izinden mahsup edilmesi istenmiştir. Mazeret izni olarak talep edilen günlerin yıllık izin süresinden mahsubunun yapılmamış oluşu isabetlidir. Ancak, yıllık iznin 12 günden az olarak kullanılmasına dair işçi tarafından imzalanan bu tür talep dilekçesi üzerine verilen izinlerin, yıllık izinden sayılması gerekir. Karar bu yönden de hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, davacı yararına takdir edilen 375.000.000.-TL duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.09.2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.