YARGITAY 20.HUKUK DAİRESİ
Tarih: 03.12.2018 Esas: 2017/2156 Karar: 2018/7817
Apartman Site – Ortak Yaşam Kurallarına Aykırılığın Giderilmesi – Hakimin Müdahalesi – Kat Mülkiyeti Kanunu
Özet:
Kat Mülkiyeti Kanununun 18. maddesi ve site yönetim planına ve geleneksel olan site yaşam kurallarına aykırılık teşkil edecek şekilde aracını gelişigüzel park etmesinden dolayı acil durumlar nedeni ile ambulans, polis aracı, itfaiye araçlarının geliş ve geçişlerinin engellemek sureti ile uygunsuz yerlere park etmelerinin HMK’nın 33. maddesi uyarınca önlenmesine, davalı taraf açıkça bu eylemi nedeni ile temerrüde düşülmediğinden dolayı davacı tarafın yargılama gideri ve vekalet ücreti talebinin reddine karar verilmiştir.
MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava dilekçesinde, davalı …’ın davaya konu sitede aracını değişik tarihlerde yasak olan yerlere park ettiğini, bu nedenle KMK’nın 37. maddesini ihlal ettiğini, bu hususta KMK’nın 33. maddesi gereğince hakimin müdahalesi yolu ile davalının park yasağı ihlaline son verilmesi istenilmiştir.
Mahkemece açılan davanın kabulü ile; davalı tarafın Kat Mülkiyeti Kanununun 18. maddesi ve site yönetim planına ve geleneksel olan site yaşam kurallarına aykırılık teşkil edecek şekilde aracını gelişigüzel park etmesinden dolayı acil durumlar nedeni ile ambulans, polis aracı, itfaiye araçlarının geliş ve geçişlerinin engellemek sureti ile uygunsuz yerlere park etmelerinin HMK’nın 33. maddesi uyarınca önlenmesine, davalı taraf açıkça bu eylemi nedeni ile temerrüde düşülmediğinden dolayı davacı tarafın yargılama gideri ve vekalet ücreti talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından yargılama gideri ve vekalet ücretine yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava, hakimin müdahalesi istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verildiğine göre, davada kendisini vekille temsil ettiren davacı yararına hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücreti takdir edilmemesi, davacı tarafından yapılan yargılama giderlerinin davalıdan tahsiline karar verilmemesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK’nın 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 03/12/2018 günü oy birliğiyle karar verildi.