YARGITAY 9.HUKUK DAİRESİ
Tarih: 03.03.2005 Esas: 2005 / 5095 Karar: 2005 / 7238
İşçinin Emekliliğe Hak Kazanmış Olması Tek Başına İşveren İçin Fesih Nedeni Olarak Kabul Edilemez.
Özet:
Dava, feshin geçersizliği ve işe iade talebine ilişkindir. İşçinin emekliliğe hak kazanmış olması başlı başına işveren yönünden geçerli fesih nedeni değildir. Somut olayda, davalı işveren davacının hizmetine neden ihtiyacı olmadığını ispat edememiştir. Bu durumda davanın kabulü gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddi isabetsizdir.
Davacı, feshin geçersizliği ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
Davacı, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliği ile işe iadesine ve buna bağlı tazminat ile boşta geçen süre ücretinin hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı, iş sözleşmesinin işletmenin gereklerine dayandığını, 52 yaşını geçen ve emekliliğine hak kazananların hizmetlerine ihtiyaç duyulmadığını belirterek feshin geçerli nedenlere dayandığını savunmuştur.
Mahkemece, feshin işçinin yeterliğinden veya davranışlarından dolayı gerçekleştirilmediğini, bu nedenle savunma alınmasına gerek bulunmadığını, istihdam azaltılması yolundaki tedbirler gereği emekliliği yaklaşmış çalışanları emekliliği özendirmek için davacının akdinin işletmenin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli sebeple feshedildiğini belirterek davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre davacının iş sözleşmesi “emekli aylığı bağlanmasına hak kazanması” ve hizmetine ihtiyaç duyulmaması gerekçesi ile feshedilmiştir. Davalı işveren somut olarak neden davacının hizmetine ihtiyacı olmadığını kanıtlamış değildir. Emekliliğe hak kazanmış olmak da başlı başına geçerli fesih nedeni sayılamaz. Kabulü yerine yazılı şekilde reddi hatalıdır. Davacıda performans düşüklüğü olduğu da ileri sürülmemiştir.
4857 Sayılı İş Kanunu’nun 20/3. maddesi uyarınca aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.
HÜKÜM:
1.Ankara 9. İş Mahkemesi’nin 07.12.2004 tarih 2004/1278-934 K., sayılı kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2.Davalı işverence yapılan feshin geçersizliğine davacının işe İADESİNE,
3.Davacının yasal süre içinde başvurusuna rağmen işverence süresi içinde işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminat miktarının takdiren 4 aylık ücreti tutarı olarak belirlenmesine,
4.Davacı işe iade için süresi içinde işverene başvurması halinde kararın kesinleşmesine kadar en çok 4 aylık ücret ve diğer haklarının davalıdan alınıp davacıya ödenmesi gerektiğinin tespitine,
5.Harç peşin alındığından yeniden harç alınmasına yer olmadığına
6.Davacı kendisini vekille temsil ettirdiğinden 350.-YTL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
7.Davacı tarafından yapılan 52.20.-YTL yargılama giderinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine davalının yaptığı giderlerin kendi üzerinde bırakılmasına,
8.Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine kesin olarak 03.03.2005 tarihinde oybirliği ile karar verildi.